HISTORIE
De ontwikkeling van het Wittevrouwenveld kwam op gang toen het gebied, dat voorheen tot de gemeente Amby behoorde, in 1920 door Maastricht werd geannexeerd. Het nieuwe gebied werd primair bestemd voor de bouw van arbeiderswoningen. De eerste complexen verrezen in de jaren 1920. Aan de Frankenstraat, Eburonenweg en Koning Clovisstraat vond ook particuliere woningbouw plaats. De Frankenstraat groeide uit tot de winkelstraat van de nieuwe buurt, die Oostermaas werd genoemd. Het westelijk deel van Wittevrouwenveld lag tot de jaren 1930 in het winterbed van de Maas. In dit gebied lag een oude rivierarm, die bij hoog water onder water liep, waardoor een groot deel van de bebouwde oostoever van Maastricht door het Maaswater werd omsloten. Tijdens de crisisjaren 1930-40 werd de overlaat gedempt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een begin gemaakt met de uitbreidingsplannen Burgemeestersbuurt en Schepenenbuurt. Aan de Wittevrouwenweg werd in 1949 de eerste moderne galerijflat van Maastricht gebouwd, de Gemeenteflat van architect Frans Dingemans. In 1959 werd de tot dan toe rustige Wittevrouwen weg langs de oostzijde van het plein omgebouwd tot de N2-traverse, die in de decennia daarna tot veel overlast leidde. In het noordelijk deel van de buurt werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers een klein vliegveld aangelegd, dat na de bevrijding in 1944 ook door de Amerikanen werd gebruikt. Na de oorlog raakte het buitengebruik door concurrentie van vliegveld Beek. Vanaf 1959 legde de gemeente hier het 44 ha grote Sportpark Geusselt aan, met onder andere het stadion De Geusselt. In de jaren 1970-80 vonden in Wittevrouwenveld grootscheepse renovatieprojecten plaats, waarbij een groot aantal arbeiderswoningen werd afgebroken. Het westelijk deel van de buurt, nabij de begraafplaats Oostermaas, bestaat thans vrijwel uitsluitend uit straten met nieuwbouwwoningen. Op het terrein van de gesloopte villa Aldegonda aan de Scharnerweg werd een nieuwbouwproject met voornamelijk duurdere woningen gerealiseerd.